ابن زياد به امام(ع) نوشت: اما بعد اى حسين! از ورودت به كربلا آگاه شدم. امير مؤمنان! يزيد به من نوشته كه سر بر بستر نرم خود ننهم و از خوردنى سير نشوم تا تو را [ كشته و ] به لقاى لطيف خبير برسانم، مگر آنكه به فرمان من و يزيد درآيى، و السّلام. امام(ع) چون نامه را خواند آن را افكند و فرمود:رستگار نباشند مردمى كه خشنودى خلق را بر غضب خدا مقدم داشتند.(ب)فرستاده ابن زياد گفت: اباعبدالله! پاسخ نامه چيست؟ فرمود: برای او در پيش ما پاسخى نیست، زيرا عذاب خدا بر وى حتم گرديده است. فرستاده به سوي ابن زياد برگشت و جواب را گفت. ابن زياد چون پاسخ امام(ع) را شنيد، بسيار خشمگين شد.