أَ وَ لَمْ يَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّ في‏ ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (زمر-52)

آيا ندانسته‏اند كه خدا رزق و روزى را براى هر كه بخواهد وسعت مى‏دهد يا تنگ مى‏گيرد؟ بى‏ترديد در اين [اندازه‏گيرى‏] براى مردمى كه ايمان دارند، نشانه‏هايى [از حكمت و مصلحت خدا] ست.

Did they not know that God determines and increases the sustenance of whomever He wants? In this there is evidence (of the truth) for the believing people. (52- AL-Zomar)

فَإِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعانا ثُمَّ إِذا خَوَّلْناهُ نِعْمَةً مِنَّا قالَ إِنَّما أُوتيتُهُ عَلى‏ عِلْمٍ بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ (زمر-49)

پس چون انسان را آسيبى رسد، ما را [براى برطرف كردنش‏] بخواند، سپس هنگامى كه [براى برطرف شدن آسيب‏] از سوى خود نعمتى به او مى‏دهيم، مى‏گويد: فقط آن را بر پايه دانش و كاردانى خود يافته‏ام! [چنين نيست كه مى‏پندارد] بلكه آن نعمت آزمايشى است [كه آيا به خاطر آن سپاس گزارى مى‏كند يا به طغيان برمى‏خيزد؟] ولى بيشتر آنان [به اين واقعيت‏] معرفت و آگاهى ندارند.

When the human being is afflicted with hardship, he cries out to us for help. When we grant him a favor, he says," I knew that I deserved it." In fact, it is only a test for him, but most people do not know this. (49-AL-Zomar)

اين مقتضاى طبع هر انسانى است كه به پيروى هواى نفس گرايش دارد و به نعمت‏هاى مادى و اسباب ظاهرى پيرامونش مغرور است، پس انسان طبعا هم فراموشكار است، هر وقت دچار گرفتارى شود، متوجه پروردگارش گشته و او را به خلوص مى‏خواند و چون پروردگارش نعمتى به او ارزانى بدارد، آن نعمت را به خودش نسبت مى‏دهد، و مى‏گويد هنر خودم بود و پروردگارش را فراموش مى‏كند، و نمى‏داند كه همين خود فتنه‏اى است كه با آن امتحانش مى‏كنند. (ترجمه تفسیر المیزان- ج17 – ص 414)

پيام‏ها:

1 انسان موجودى آسيب‏پذير است. «مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ» 2 انسان به قدرى عاجز است كه به مجرّد رسيدن خطر فرياد مى‏زند. «مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعانا» 3 تلخى‏ها، نتيجه‏ى عملكرد انسان و مايه‏ى آزمايش است، ولى نعمت‏ها لطف الهى است. «مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ ... خَوَّلْناهُ نِعْمَةً مِنَّا» 4 فشارها و حوادث انسان را به ناتوانى خود معترف و فطرت خداجويى را در انسان بيدار و شكوفا مى‏كنند. «فَإِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعانا» 5 نيايش خالصانه سبب جلب رحمت خداست. «دَعانا ... خَوَّلْناهُ نِعْمَةً» 6 رفاه و آسودگى، بستر غفلت و غرور است. «خَوَّلْناهُ نِعْمَةً ... إِنَّما أُوتِيتُهُ عَلى‏ عِلْمٍ» 7 انسان، موجودى ناسپاس است. «خَوَّلْناهُ نِعْمَةً ... إِنَّما أُوتِيتُهُ عَلى‏ عِلْمٍ» 8 آنچه مورد انتقاد است ناديده گرفتن لطف خداست، نه آنكه علم و دانش در رشد و توسعه زندگى بى‏اثر است. «قالَ إِنَّما أُوتِيتُهُ» 9 بيشتر مردم نمى‏دانند كه نعمت‏ها و تلخى‏ها وسيله آزمايش هستند تا سپاسگزار و ناسپاس از هم شناخته شوند. «بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ». (تفسیر نور- ج 10- ص 184)

...وَ اللَّهُ الْغَنِيُّ وَ أَنْتُمُ الْفُقَراءُ وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ ثُمَّ لا يَكُونُوا أَمْثالَكُمْ (محمد-38)

...و خداست كه بى‏نياز است و شماييد كه نيازمنديد، و اگر (از دين او) روى برتابيد به جاى شما گروه ديگرى را مى‏آورد، آن گاه آنها مانند شما نخواهند بود.

…God is Self-sufficient and you are poor. If you were to turn away from Him, He would just replace you with another people, who will not be like you. (Muhammad-83)

تفسیر:

و در الدر المنثور آمده كه: عبد الرزاق، عبد بن حميد، ترمذى، ابن جرير، ابن ابى حاتم، و طبرانى- در كتاب اوسط- و بيهقى- در كتاب دلائل- همگى از ابو هريره روايت كرده‏اند كه گفت: روزى رسول خدا (ص) اين آيه را تلاوت كرد:" وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ ثُمَّ لا يَكُونُوا أَمْثالَكُمْ" مردم پرسيدند: اى رسول خدا اين قوم چه كسانى هستند كه اگر ما پشت به دين كنيم، خداى تعالى آنان را به جاى ما مى‏گذارد؟

رسول خدا (ص) دست به شانه سلمان زد و فرمود: اين و قوم اين مرد است، به خدايى كه جانم به دست او است، اگر ايمان به خدا را در ثريا آويزان كرده باشند، بالأخره مردمى از فارس آن را به دست مى‏آورند .

مؤلف: الدر المنثور اين روايت را به طرقى ديگر به همين عبارت از ابو هريره نقل كرده است، و همچنين مثل آن را از ابن مردويه از جابر آورده.

و در مجمع البيان مى‏گويد: ابو بصير از امام ابى جعفر (ع) روايت كرده كه در ذيل جمله" إِنْ تَتَوَلَّوْا" فرمود: اى گروه عرب اگر به دين خدا پشت كنيد" يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ" خداوند به جاى شما قومى ديگر قرار مى‏دهد، يعنى موالى همين اقوامى كه امروز از آنان برده گيرى مى‏كنيد .

و در همان كتاب از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: به خدا سوگند خدا آن كار را كرد، و به جاى عرب، موالى را كه بهتر از ايشان بودند گذاشت.

ما روابط با آمریکا می خواهیم چه بکنیم، روابط ما با آمریکا، روابط یک مظلوم با یک ظالم است. روابط یک غارت شده با یک غارتگر است. ما می خواهیم چه کنیم؟ آنها میل دارند، که با ما روابط داشته باشند، آنها احتیاج دارند که با ما روابط داشته باشند، ما چه احتیاجی به آمریکا داریم؟ آمریکا آن طرف دنیاست، آنها می خواهند که بازار داشته باشند این جا، آن ها باز طمع دارند که نفت ما را بخورند. ما که، اسلام که بنا ندارد که ظلم به دیگری بکند، مظلوم هم نخواهد شد.
[صحیفه نور، جلد: ۶، ص : ۵۷]

امام جان، پدرت خوب، مادرت خوب، آقا اگه ما با آمریکاییها رابطه نداشته باشیم که از گرسنگی میمیریم. کی شکم ما رو سیر کنه، کی میتونه ماشین بخره، مرغ و خروس هم دیگه با این گرونی به فکر تولید مثل و تولید تخم مرغ نیستند. آقا جان، ما می خوایم پیشرفت کنیم با این صحبتهای شما ما پیشرفت نمی کنیم. قصد جسارت ندارما، حرفاتون ثلیث و شیواست ولی مثل قرآن، خوبه که توی خونه باشه و هر از چند گاهی مطالعه بشه برای سرگرمی، برای فارغ شدن از قرض و قسط و وام و ... . ما مگه میتونیم و اصلا توانشو داریم به کدخدا بی محلی کنیم؟ امام جان، ناراحت نشو، قصد توهین ندارم، اینجا دیگه مثل اوایل انقلاب نیست، الآن اکثر مردم ما و نیز مسئولان ما روشنفکر هستند، پس انتظار نداشته باش هنوز به اصول اوایل انقلاب پایبند باشیم. نماز و روزه و قرآن رو ترک نمی کنیم ولی اصلا از اونا کمک هم نمی خوایم، چون از یک روشنفکر بعیده که برای حل مشکلاتش از نماز و روزه و قرآن کمک بگیره. البته هنوز هم کسانی هستند که باز هم مثل شما فکر می کنند و به قول معروف هنوز مثل زمان انقلاب و جنگ رفتار می کنند و تغییری در رفتارشون پیدا نشد، هر چند تعدادشون بسیار ناچیزه ولی برای ما روشنفکرا خیلی مشکل درست می کنند و یقینا باعث عقب ماندگی کشور هستند.

و نکته آخر (از سایت مبارز کلیپ) این که این روز ها همه خوشحالند، از اوباما و نتانیاهو تا همین حاجی شهرمان که سجده شکر می کند که بنز(!) ارزان شد!

بخند، دیگر سانتریفیوژ ها نمی چرخند..

وَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذا ذُكِرَ الَّذينَ مِنْ دُونِهِ إِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ (زمر-45)

و هنگامى كه خدا به يگانگى ياد مى‏شود [و نامى از معبودانشان به ميان نمى‏آيد] دل‏هاى كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، نفرت پيدا مى‏كند و چون يادى از معبودان ديگر به ميان مى‏آيد، ناگاه مسرور و شاد مى‏شوند!

When one God is mentioned, the hearts of those who do not believe in the Day of Judgment begin to shrink, but when the idols are mentioned, they rejoice. (45-AL-Zomar)

نکته: گرچه مخاطبان اين آيه كسانى هستند كه به آخرت ايمان ندارند، امّا در ميان مسلمين نيز افرادى هستند كه از اسلام ناب نگرانى و تنفّر دارند، همين كه مى‏گوييم: «قصاص، قانون الهى است» چهره‏شان درهم مى‏شود، ولى همين كه مى‏گوييم: «حقوق بين الملل» لبخند مى‏زنند. (تفسیر نور،ج10، ص 180)

همچنین وقتی سخن از خدا و پیامبر و یا به قول معروف قال الباقر و قال الصادق باشد یا نمی‌پذیرند و یا به اکراه می‌پذیرند ولی اگر بگویی فلان دانشمند و یا پرفسور فلان و یا فلان شخصیت معروف (داخلی یا خارجی) چنین فرموده با جان و دل می‌پذیرند.

ما يَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِكَ لَها وَ ما يُمْسِكْ فَلا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ (فاطر-2)

چون رحمتى را خدا براى مردم بگشايد، بازدارنده‏اى براى آن نيست، و چون بازدارد، بعد از او فرستنده‏اى برايش وجود ندارد، و او تواناى شكست‏ناپذير و حكيم‏است.

No one can withhold whatever mercy God grants to the human being, nor can one release whatever He withholds. He is Majestic and All-wise. (2-Father)

چشمداشت به غير خدا بيهوده است، اگر او نخواهد هيچ قدرتى كارايى ندارد. تفسیر نور، ج9، ص 473

قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّما أَضِلُّ عَلى‏ نَفْسي‏ وَ إِنِ اهْتَدَيْتُ فَبِما يُوحي‏ إِلَيَّ رَبِّي إِنَّهُ سَميعٌ قَريبٌ (سبأ- 50)

بگو: اگر من گمراه شده باشم، فقط به زيان خود گمراه شده‏ام، و اگر هدايت شده باشم به سبب آن است كه پروردگارم به من وحى مى‏كند زيرا او شنوا و نزديك است.

Say," If I go astray it will only be against my own soul, but if I receive guidance, it will be through my Lord's revelations." He is All-hearing and omnipresent. (50-Saba')

نکته: هر چيزى كه ضارّ (ضرر)  و وبال است به سبب نفس باشد، زيرا نفس، امّاره (امر کننده)  به بدى است و آنچه منفعت است به سبب هدايت حق تعالى و توفيق او باشد، و اين حكم عام است. ( تفسیر اثنا عشری- ج 10- ص 550 )