آمار
وب سایت:
خطبه حسين بن على(ع) در مكه
(الف) امام حسين(ع) چون خواست از مكه رهسپار عراق گردد به سخن ايستاد و فرمود: اَلْحَمْدُ لله وَ ما شاءَ الله وَ لا قُوّة اِلاّ بِالله و صَلّى الله عَلى رَسُولِه؛ مرگ بر انسان‌‌‌‌‌ها لازم افتاده همانند اثر گردن‌‌‌‌‌بند كه لازمه گردن دختران است و من به ديدار نياكانم آنچنان اشتياق دارم مانند اشتياق يعقوب به ديدار يوسف و براى من قتلگاهى معين گرديده است كه در آنجا فرود خواهم آمد و گويا با چشم خود مي‌‌‌‌‌بينم كه درندگان بيابان‌‌‌‌‌ها در سرزمينى در ميان نواويس و كربلا اعضاى مرا قطعه‌‌‌‌‌قطعه و شكم‌‌‌‌‌هاى گرسنه خود را سير و انبان‌‌‌‌‌هاى خالى خود را پر مي‌‌‌‌‌كنند. (ب) از پيشامدى كه با قلم قضا نوشته شده است، چاره و مفرّى نيست، بر آنچه خدا راضى است ما نيز راضى و خشنوديم. در مقابل بلا و امتحان او صبر و استقامت مي‌‌‌‌‌ورزيم و اجر صبركنندگان را بر ما عنايت خواهد نمود. (ج) در ميان پيامبر و پاره‌‌‌‌‌هاى تن وى هيچگاه جدايى نخواهد افتاد و در بهشت برين در كنار او خواهند بود؛ زيرا آنان وسيله خوشحالى و روشنى چشم پيامبر بوده و وعده او نيز به وسيله آنان تحقق خواهد پذيرفت. (د) آگاه باشيد كه هريك از شما كه حاضر است در راه ما از خون خويش بگذرد و جانش را در راه شهادت و لقاى پروردگار نثار كند آماده حركت با ما باشد كه من صبح حركت خواهم كرد، ان شاء الله.
نظرات شما عزیزان:
